Πρόκειται για ένα είδος καφέ το οποίο είναι απόλυτα συνυφασμένο με τη χώρα μας και όχι μόνο, καθώς ο Ελληνικός καφές, ονομασία που έχει αποδοθεί στον Τούρκικο καφέ, πίνεται περισσότερο από κάθε άλλο είδος καφέ σε πολλές περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, των Βαλκανίων και της Βόρειας Αφρικής, ενώ η ονομασία του διαφέρει από χώρα σε χώρα.

Στις χώρες που δεν καταναλώνεται αρκετά είναι γνωστός ως “Τουρκικός καφές”, ενώ και στην χώρα μας παλιότερα, ήταν αποκλειστικά γνωστός με αυτό το όνομα, κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα όμως η ονομασία του άλλαξε σε “Ελληνικός καφές”

Τον συναντούμε επίσης με τις ονομασίες “Αρμένικος καφές” (στην Αρμενία), “Αραβικός καφές”, ή “Μεσανατολικός καφές”. Στις χώρες των Βαλκανίων ονομάζεται συνήθως “τουρκικός”, ή “ελληνικός” (τα τελευταία χρόνια) ενώ στην Κύπρο καλείται “κυπριακός”.

Ο τρόπος παρασκευής του, δηλαδή χωρίς φιλτράρισμα, προέρχεται σχεδόν σίγουρα από τον αραβικό κόσμο. Σύμφωνα με την παράδοση οι πρώτοι που παρασκεύασαν τέτοιου είδους καφέ ήταν οι Βεδουίνοι της Μέσης Ανατολής οι οποίοι έβαζαν την χύτρα του καφέ πάνω στην άμμο που κάλυπτε την στάχτη και τα κάρβουνα για να τα κρατήσει ζωντανά. Γι’ αυτό υπάρχει και η παράδοση να ψήνεται ο καφές πάνω σε άμμο (στη χόβολη) στα παλαιομοδίτικα καφενεία.

Η διάδοση του στα Βαλκάνια πρέπει να είναι -σχεδόν σίγουρα- απόρροια της εμπορικής ακμής του λιμανιού της Υεμένης απ’όπου πρέπει να έφθασε και στον Ελλαδικό χώρο.

Η παρουσία του πρέπει να θεωρείται μακρά, από πολύ παλιά στην περιοχή, αφού στις αφηγήσεις για την άλωση της Κωνσταντινούπολης διάφοροι χρονικογράφοι αναφέρουν ότι η “Πόλις” είχε περί τα 300 με 500 καφενεία.